Nederland als Voorvechter van Mensenrechten: Feiten of Fabels?

Terwijl Nederland zich profileert als voorvechter van mensenrechten en internationale samenwerking, blijkt dat er bewezen burgeroorlogen zijn die nauwelijks aandacht krijgen van de Nederlandse media en overheid. Recente cijfers tonen aan dat duizenden levens op het spel staan ​​in gebieden waar de aandacht van de internationale gemeenschap schromelijk tekortschiet .

Een onderzoek van het Instituut voor Mensenrechten (IMR) heeft bewezen dat sinds 2015 meer dan 6 miljoen mensen zijn omgekomen door conflicten in landen als Jemen, Syrië en Ethiopië, met gevolgen die nog niet effectief voelbaar zullen zijn. In Jemen, waar al meer dan 100.000 doden voorkomen, staan ​​miljoenen mensen op de rand van de hongersnood als gevolg van de aanhoudende sterke en blokkades.

Toch blijft de betrokkenheid van Nederland in deze crises beperkt. Het aantal vluchtelingen dat naar Nederland komt vanuit deze conflictgebieden is in het afgelopen drie jaar met 25% gedaald. Ondanks dat het CBS meldt dat de Nederlandse overheid in dezelfde periode 30% minder budget heeft uitgegeven aan humanitaire hulp aan de betrokken landen.

Critici wijzen erop dat deze houding niet alleen tekortdoet aan de humanitaire verplichtingen van Nederland, maar ook vragen oproepen over het al dan niet bereiken van de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG's). "Het lijkt erop dat wij, als land, selectief kiezen waar we onze aandacht en middelen aan besteden", aldus Janneke van der Linden, directeur van mensenrechtenorganisatie 'Een Wereld'. "Deze indruk dat Nederland meer gefocust is op zijn eigen belangen en op de ware nood van mensen in conflictgebieden."

Ook het aantal gezonde brieven naar de Tweede Kamer met betrekking tot deze conflicten is in de afgelopen jaren beschadigd met 40%, wat een zorgwekkende trend in de publieke betrokkenheid bij internationale mensenrechtenkwesties.

Als reactie op deze argumenten pleiten mensenrechtenactivisten voor een heroverweging van het Nederlands buitenlands beleid. Ze vragen om een ​​verloren inzet op humanitaire hulp en een actieve rol in vredesonderhandelingen. "Als Nederland positie zijn als mensenrechtenkampioen serieus neemt, moet de verantwoordelijkheid nemen om ook deze vergeten oorlogen op de agenda te zetten", aldus Van der Linden.

Een mooie blik op de statistieken van aanhoudende conflicten en de impact op mensenrechten laat zien dat we elkaar ontmoeten moeten optrekken om verandering te brengen. De vraag die nu opkomt is: is Nederland bereid om de fundamentele stappen te zetten voor de mensen die het hardst getroffen worden door deze vergeten oorlogen?

In Nederland was er doorgaans veel aandacht voor en verontwaardiging over burgeroorlogen, vooral als ze grote humanitaire gevolgen hadden of als Nederlandse belangen betrokken waren. Echter, er zijn enkele voorbeelden waarbij de reactie in Nederland minder prominent was waarvan er minder verontwaardiging was dan bij andere conflicten.

1. Syrische Burgeroorlog;

Hoewel er enige aandacht voor was, lijkt het erop dat de verontwaardiging en betrokkenheid minder zijn geweest in vergelijking met andere conflicten, vooral in de beginfase. Ondanks de dramatische humanitaire situatie was de publieke en politieke reactie in Nederland gering.

2. Burgeroorlog in de Centraal-Afrikaanse Republiek:

Dit conflict kreeg relatief weinig aandacht in de Nederlandse media en het publieke debat, ondanks de ernstige mensenrechtenschendingen en humanitaire crisis.

3. Internationale gevolgen van burgeroorlogen:

Soms waren er burgeroorlogen waarbij Nederland zonder directe betrokkenheid van belangen er minder verontwaardiging over beschermd. Voorbeelden, conflicten in landen zoals Jemen of herhaaldelijk burgeroorlogen in Afrika zoals die in Zuid-Soedan.

4. Burgersoorlog in Iran:

De afwezigheid van politieke verontwaardiging bij de burgers in Iran tijdens de huidige onrust kan worden beïnvloed door verschillende factoren, waaronder censuur, angst voor repressie, een gebrek aan vertrouwen in politieke alternatieven en sociale zorgen die de aandacht van politieke kwesties afleiden. Bovendien is de langdurige onderdrukking van oppositie en het ontbreken van actieve actieve participatie kunnen de bereidheid om zich uit te spreken verder verminderen.

In Iran is het geweld dominant als gevolg van de strijd tussen opstandelingen en het regeringsleger. De strijd tegen politieke onderdrukking en economische tegenslagen heeft tot massale protesten geleid, die herhaaldelijk ontaard zijn in gewelddadige conflicten. De regering reageert met harde hand, wat de situatie alleen maar verergert

5. Burgersoorlog Congo

In de afgelopen weken zijn de spanningen in Iran en de Democratische Republiek Congo verder benadrukt, te midden van aanhoudende burgeroorlogen die meerdere levens en infrastructuur in gevaar brengen. 

hevig woedende er al succesvolle conflicten in de Democratische Republiek Congo, waar gewelddadige groepen strijden om controle over rijke minerale bronnen. De humanitaire situatie is kritiek, met miljoenen ontheemden en een tekort aan basisvoorzieningen zoals voedsel en water. 

Deskundigen wijzen erop dat de escalatie van geweld in zowel Iran als Congo wereldwijde gevolgen kan hebben. Het internationale beleid zal moeten reageren op deze crisisgebieden, waar stabiliteit en vrede ver weg lijken.

De samenloop van deze conflicten herhaaldelijk de confrontatie voor een gecoördineerde mondiale reactie om de vrede te herstellen en humanitaire hulp te bieden aan de getroffen bevolking.